حتما گوش کنید

حتما گوش کنید

یا ابوالفضل (ع)

لینک صوتی خاطرات شهید محمود رفیعی
http://mostazafin.tv/latest-video/video/822_mahmoud-rafiee2

خاطره‌ای عجیب از شهید محمود رفیعی در وبلاگ تأملات

جانبازی که ۲ بار شهید شد

یکبار در یکی از عملیات‌ها، بعد از آنکه چند تیر به بدنش می‌خورد و بی‌جان در کنار همرزمان مجروح و شهیدش می‌افتد، روح از بدنش خارج می‌شود و به چشم خودش می‌بیند که ارواح شهدا چگونه از بدن مطهرشان خارج می‌شوند.

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس محمد سرشار در وبلاگ تأملات خاطره‌ای از جانباز شهید محمود رفیعی آورده است: فهمیدم که دکتر محمود رفیعی چند روز پیش، بالاخره در اثر جراحات دوران دفاع مقدس به شهادت رسید؛ اولین بار شهید رفیعی را در منزل یک بنده خدایی دیدم.

خاطرات بسیار شیرین و جذابی از جنگ و زندگی پرفراز و نشیبش داشت؛ معجزات فراوانی در زندگی وی رخ داده بود که بعضی را برای ما تعریف کرد.

وی در دوران جنگ قریب به 18 بار مورد اصابت تیر مستقیم قرار می‌گیرد و این غیر از ترکش‌های بی‌شماری است که بر بدنش نشسته بود؛ اما تقدیر الهی بر این بود که زنده بماند و روزهای بعد از جنگ را درک کند.

یک بار در یکی از عملیات‌ها، بعد از آنکه چندین تیر به بدنش می‌خورد و بی‌جان در کنار همرزمان مجروح و شهیدش افتاده بود، روح از بدنش خارج می‌شود و به چشم خودش می‌بیند که ارواح شهدا چگونه از بدن مطهرشان خارج می‌شوند و به سوی آسمان بالا می‌روند.

او نیز می‌رود که به همراه دیگر شهدا به آسمان عروج کند، اما دوستان شهیدش او را باز می‌دارند و می گویند هنوز نوبت تو نشده؛ آنها می‌روند و او می‌ماند؛ در لوح محفوظ الهی، نوبتش دو روز پیش بود، نه سی سال قبل؛ خداوند رحمتش کند!

دکتر محمود رفیعی عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی تهران، یکی از یادگاران 8 سال دفاع مقدس بود که پس از سال‌ها تحمل درد و رنج ناشی از مجروحیت، 23 مهر دعوت حق را لبیک گفت و به همرزمانش پیوست.

وبلاگ خود را به ما معرفی کنید

بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی

وی 30 سال قبل در سال 62، زمانی که در کمین دشمن افتاده و بعد از شهادت شماری از دوستانش مورد اصابت گلوله های متعدد و حتی تیر خلاص دشمن قرار گرفت، روحش از بدن جدا شد، اما بعد از چندین ساعت با وجود انتقال جسدش به سردخانه شهدا، رزمندگان متوجه زنده بودنش می شوند و وی با ترکش های فراوانی که در بدن و از جمله کنار قلبش داشت، 30 سال دیگر از خدا عمر گرفت.

البته این ترکش ها در سالهای اخیر به شدت زندگی و حتی راه رفتن را برای او سخت کرده بودند.

دکتر رفیعی خاطره رفت و برگشت روحش به عالم دیگر را بارها برای مردم تعریف کرده بود و شعری نیز در این باره سروده بود با این مطلع:

جاده مانده است و من و این سر باقیمانده       

                                                رمقی نیست در این پیکر باقیمانده

البته این خاطره و این شعر، همواره روح حاضران را تکان می داد و اشک را بر گونه هایشان جاری می ساخت.

وی سه سال قبل هم در یادواره سرداران شهید نیروی دریایی سپاه رشت برای مشتاقان زیادی که بی صبرانه و در سکوت محض و در دل تاریکی شب پای خاطره گویی او نشسته بودند، این موارد را عنوان کرد که در زیر می آید:

راوی هشت سال دفاع مقدس از سال 62 که در جبهه بود آغاز کرد و گفت: با خدای خود راز و نیاز می کردم که نکند جنگ به پایان برسد و دروازه شهادت بسته شود و من این ور دروازه بمانم که اکنون همه ما این ور دروازه هستیم. پس از یک سال دعای شهادت خواندن، شبی در خواب یکی از دوستان شهیدم که در عملیات بیت المقدس شهید شده بود را دیدم که به من گفت وسایلت را جمع کن و کارهایت را انجام بده و وصیتنامه خود را بنویس یک هفته دیگر شهید می شی، گفتم آقا سعید از کجا می دانی، کی گفته، دوستم گفت به من گفتند که بهت بگم دعایت مستجاب شده و یک هفته دیگر شهید می شی.

وی اضافه کرد: از خواب بیدار شدم و نماز خواندم و گفتم خدایا گفتم منو شهید کن اما نه همین الان، جبهه ها به رزمنده نیاز دارد و اگر من شهید بشم و سنگر خالی شود دشمن کشور را می گیرد، خدایا پس چرا وقتی گفتم زیارت کربلا و زیارت امام زمان را نصیبم کن آن را قسمت نکردی، و انگشت روی کشته شدن ما گذاشتی. به خدا گفتم خدایا حالا اگر می خواهی شهیدم کنی باشد، اما شهید نکنی بهتر است.

وی اضافه کرد: من ابتدا گفتم خدایا شهیدم کن و بعد گفتم نکن، بعد از یک هفته دوباره همان دوستم را در خواب دیدم گفت آقا محمود تو می آیی پیش ما اما تو را بر می گردانند ولی دست و پایت را قبول می کنند.

این راوی جنگ تحمیلی درباره شهادت خود و دوباره برگشتنش، اذعان کرد: در 13 تیر سال 62 یک هفته بعد که دوستم به من خبر شهادتم را داده بود ، در منطقه آذربایجان غربی درگیری ایجاد شد و به همراه حدود 12 نفر به این منطقه رفتیم و در راه به ما کمین زدند و از زمین و آسمان بر ما گلوله بارید به قدری بود که دو سه نفر از همراهانم شهید و بی سر شدند و بدنشان دست و پا می زد.

از ماشین پایین افتادم و طرف راست ما صخره بزرگی بود و پشت آن پرتگاه بود و دسته گل های ما یکی پس از دیگری بر زمین می افتادند و پرپر می شدند و امام زمان را صدا می زدیم. گلوله ها از بالای سر ما رد می شد و یکی از رزمندگان ما از ناحیه گلو تیر خورد و در چند قدمی ما افتاد و با هر نفس از رگ های بریده او خون بیرون می زد و به من اشاره کرد به او آب برسانم، دوست دیگر ما که رفت به او آب دهد به رگبار بسته شد و من گریه کنان قمقمه آب را برداشتم به بالای سر دوستم رفتم و خم شدم به او آب دهم که گلوله ای به دستم اصابت کرد و قمقمه افتاد و بعد گلوله ها به دست دیگر و پهلو و پاهایم خورد و افتادم، مدتی به همان حال ماندم که دشمن خود را به آن منطقه رساند و کسانی که زنده بودند را تیر خلاص می زدند و بالای سرم که رسیدند گفتند این یکی زنده است خلاصش کنید، سرباز دشمن با پوتین هایش روی چهره ام کوبید و بینی و دهانم پاره شد و گلوله ای دیگر به من زدند و از پشت سر نیز چند گلوله خوردم و ترکش بر بدنم نشست.

وی گفت: قدرت تکلم نداشتم ما را زیر کامیونی انداختند تا از روی بدن ما رد شوند تنها یک لحظه توانستم خود را قدری کنار بکشم، یک دفعه سبک بار شدم و از بالا جسم خودم را دیدم و همچنین روح دوستان شهیدم که یکی از پس از دیگری از کنارم می گذشتند و به عرش می رفتند به قدری احساس خوبی داشتم که دلم نمی خواست آن احساس را از دست دهم، دنبال شهدا رفتم که ندایی به من گفت تو باید برگردی، من گفتم اجازه دهید بیایم دیگر نمی خواهم برگردم، گفت تو خودت خواستی شهید نشوی، برگرد تا وقتت برسد، یک دفعه دیدم روی جسم خودم افتادم و سنگینی و درد شدیدی را احساس کردم.

این شهید زنده اضافه کرد: مدتی بعد محاصره شکسته شد و نیروهای خودی می آمدند و اجساد شهدا را می بردند به بالای سر من که رسیدند فکر کردند شهید شدم زیرا قدرت حرکت نداشتم و تنها صداها را می شنیدم، مرا همراه با اجساد شهدا داخل خودرویی گذاشتند و به سردخانه منتقل کردند، نمی توانستم بگویم که هنوز زنده هستم، چند بار دعای امام زمان (عج) را خواندم و از سردخانه که بیرون آورده شدم اطرافم شلوغ بود و برای یک لحظه با کمک امام زمان توانستم چشم خود را باز کنم، وقتی اطرافیان متوجه من شدند فریاد زدند که این شهید زنده شده و همه به طرفم آمدند و لباس های مرا به عنوان تبرک پاره کردند و بعد به بیمارستان منتقل شدم و تحت جراحی قرار گرفتم.

رفیعی در ادامه افزود: 18 گلوله خورده بودم و علاوه بر آن ترکش هایی بر بدن داشتم و اکنون یکی از گلوله ها در نزدیکی قلبم نشسته است و دکترها گفتند دیگر کاری از دست ما ساخته نیست، نمی دانم تا کی زنده هستم اما می دانم که شهدا به لیاقت شهادت دست یافته بودند و رفتند.

شعری که او درباره دوران مجروحیتش سروده بود، در ادامه می آید:

جاده مانده است و من و این سر باقیمانده       

                                                رمقی نیست در این پیکر باقیمانده

نخلها بی سر و شط از گل و باران خالی       

                                        هیچکس نیست در این سنگر باقیمانده

گر چه دست و دل و چشمم همه آوار شده

                                       باز شرمنده ام از این سر باقیمانده

روز و شب گرم عزاداری شب بوهاییم

                                          من و این باغچه پرپر باقیمانده

پیشکش باد به یکرنگیت ای مرد ترین

                                         آخرین بیت در این دفتر باقیمانده

تا ابد مردترین باش و علمدار بمان

                                        با تو ام ای یل نام آور باقیمانده

http://mostazafin.tv/latest-video/video/822_mahmoud-rafiee2

عناوین یادداشت ها 

• اعمال روز عرفه (دوشنبه 22 مهر 1392 توسط اکی نیوز)
• ای باوفا (چهارشنبه 10 مهر 1392 توسط اکی نیوز)
• 20 نصیحت خواندنیِ خداوند به عیسی (ع)! (دوشنبه 8 مهر 1392 توسط اکی نیوز)
• علمدار نیامد (دوشنبه 8 مهر 1392 توسط اکی نیوز)
• دانلود مداحی شب تاسوعا محرم (یکشنبه 7 مهر 1392 توسط اکی نیوز)
• یا قمر بنی هاشم (جمعه 15 شهریور 1392 توسط اکی نیوز)
• یا ابوالفضل العباس علمدار کربلا (جمعه 15 شهریور 1392 توسط اکی نیوز)
• السلام علی الحسین (ع) (جمعه 15 شهریور 1392 توسط اکی نیوز)
• افتتاح رسمی بین الحرمین در عید فطر (جمعه 21 تیر 1392 توسط اکی نیوز)
• افتتاح رسمی بین الحرمین در عید فطر (جمعه 21 تیر 1392 توسط اکی نیوز)
• عناوین مطالب یا ابوالفضل العباس علمدار کربلا (جمعه 21 تیر 1392 توسط اکی نیوز)
• زندگی نامه علی اکبر (ع) (جمعه 21 تیر 1392 توسط اکی نیوز)